حضرت زينب(عليها السلام) داراي اوصاف جدّهاش حضرت خديجه(عليها السلام) بود. اين بانوي با عظمت افزون بر ويژگيهايي مانند عفّت، صبر، عقيله بنيهاشم، عالمه غيرمعلَّمه و شريكةالحسين بودن، نقش سرنوشتسازي در نهضت كربلا و حفظ اين قيام عظيم داشت. در تكوّن شخصيت حضرت زينب(عليها السلام)، عامل وراثت، تربيت و محيط نقش بنيادين داشتند. بدين لحاظ، در پي حادثه كربلا، حضرت زينب(عليها السلام)مسئوليت سنگيني عهدهدار گرديد. امام حسين(عليه السلام) پديدآورنده نهضت بود، ولي ادامهدهنده آن خواهرش حضرت زينب(عليها السلام) گرديد. اين بانو پس از شهادت امام حسين(عليه السلام) و ياران ايشان در كربلا، در كوفه و شام، رسالت خويش را به خوبي انجام داد و با استفاده از فرصتها، ضربههاي كاري بر دشمن وارد ساخت. حضرت زينب(عليها السلام) با خطبههاي آتشين خويش، تبليغات دروغين بنياميّه را خنثا نمود. ايشان مردم كوفه را به خاطر پيمانشكنيشان، از خواب غفلت بيدار ساخت و نيز هياهوي تبليغات دروغين يزيد در ميان مردم شام را برملا ساخت و زمينه انقلاب را در كوفه و شام فراهم نمود، به گونهاي كه يزيد با دستپاچگي از كار خود اظهار ندامت نمود و اهلبيت پيامبر(عليهم السلام) را با قافلهسالار آن، حضرت زينب(عليها السلام)، با احترام فراوان به مدينه بازگرداند. هدف نوشتار حاضر بررسي شخصيت حضرت زينب(عليها السلام)، جايگاه رسالت ايشان و به انجام رسانيدن آن است.